Tanıdığım ve sohbetinden çok hoşlandığım hafif zeka engelli bir arkadaşım var. Takım elbise hastası.. Kendisinden birşey yapması istendiğinde, “Takım Elbise alırsan olur” repliği ile cevap verir hep..

Bugün sordum
–Oğlum yeter artık evlen de mürvetini görelim, dedim. Bu isteğime farklı bir yanıt bekliyordum ki baktım yine aynı:
–Hoca inanki bütün eşyaları aldım, bir tek takım elbise kaldı.. dediğinde gülmekten kırıldık.

Sonra siyasete ve seçimlere getirdim konuyu :
–Doğru söyle bu seçimlerde hangi partiye oy vereceksin? Delikanlı gibi söyle! dedim.
–Walla hoca ben takıma bakarım, hangisi takım elbise alırsa ona veririm, dedi.

Bir taraftan gülerken, diğer yandan bastım kalayı:
–Oy satılır mı oğlum? Sana deli diyenin.. dediğimde o da gülmeye başladı. Hem gülüyor hem de bana laf yetiştirmeye çalışıyor:
–Ben de seni hoca sanmıştım, sana hoca diyenin..
dedi ve bastı kahkahayı.
–Neden oğlum?
–Hoca hocaaa Oy değerilidir !
–Tamam değerlidir ama sen satıyorsun..! dediğimde tekrar gülmeye başladı:
–Makarna’dan Takım elbiseye yükselttim, kıçımın hocası! sen ne anlarsın pazarlıktan, siyasetten? yürrrüüü işine.!

Sonra kendi kendime düşündüm, “wallahi helal olsun dedim, bak adam faydacı yaklaşıyor, onlar vermeden kendisi şart koşuyor ve pazarlık yapıyor en azından..”

Eee.. oy değerlidir tabi..